Donderdagmiddag 13.00 uur Pensionadotijd. Jo V had vrij en besloot ook mee te gaan vandaag. Het liep niet storm, sterker nog; er was niemand. Het-waar-naar-toe vandaag was snel beslist; het werd langs de Maasplassen vanaf Merum en dan richting Asselt. Iedereen was het ermee eens en zo ging de rit van start. Jo reed maar voorop omdat niemand anders aanstalten maakte. Via het Reigelsbroek liep het lekker met de wind in de rug. Dan over het fietspad naar Merum, man wat bolde dat lekker, gladde beton onder de wieltjes en met de wind in de rug, heerlijk. Idem dito voor het stuk langs de Maas tot aan de Voorstad St Jacob en tot aan Asselt. Daar besliste de groep unaniem om naar Beesel te rijden en misschien zelfs tot aan de Witte Stein. Achter Wieler aan de Beeselse weg moesten we schuilen voor een pittige bui. Onder de bomen daar was het droog, werd een jasje aangetrokken en gewacht tot de bui overtrok. Daarna werd koers gezet naar Beesel, Jo nog steeds voorop, en toen inderdaad naar de Witte Stein. Jo stelde voor om door het Brachter Wald te rijden, maar dat is een stuk onverhard. Jo maakt dat niet uit maar de rest vond het ook prima. Na dat stukje onverhard was het weer asfaltweg en werd heerlijk in het zonnetje even gestopt om de jasjes uit te doen. Daarna werd koers gezet naar Swalmen, maar eerst even in de ankers om door het draaipoortje aan de grote weg naar Brüggen te geraken. Vervolgens ging het retour naar Swalmen, weer Asselt, via het fietspad langs de St Wirosingel en zo naar Melick. Naar Melick reden we niet rechtstreeks maar eerst langs het crematorium in het Veld en langs het voetbalveld van EMS. Dan het bruggetje over en een paar honderd meter gravel en voila, Melick bereikt. Vervolgens ging het Melick weer uit door de Oo, dan nog over het weggetje naar Paarlo ( weer een bruggetje over ) en naar St O berg. Maar nog was het niet genoeg want Jo stuurde nog rechtsaf over het fietspad naar Linne, dan door de Linnerweerd en achter langs de Clauscentrale. Daar begon het nondejuu toch weer te regenen. Bij het Ei van St Joost gingen de sluizen wagenwijd open. Maar Jo onderging het met een glimlach want hij was toch bijna thuis, dus kom maar op met die regen, prachtig toch, wie van ons moderne mensen maakt dat nog mee; helemaal kletskliedernat worden. En zo kwam er weer een einde aan een mooie rit van 85 km, iedereen vond het een prachtige rit, geen pech gehad en bijna droog gehouden.
A Vous Hilversoem
De Razende Reporter