Op deze zonnige maar frisse donderdagmiddag hadden we 15 deelnemers: Hay B, Piet C, Geert C, Henk de H, Sef L, Mat P, Chris R, Huib S, Ton S, Henk S, Berry T, Frank T, Annie vd V, Louis vd V en Har vd V. Het gezelschap stond te kletsen en maakte weinig aanstalten om een route te kiezen. Annie begon maar eens met fietsen en niet geheel onverwacht sloot de rest aan en waren we op weg.

Het idee was om een rondje Overhetfeld/Boukoul te rijden. Omdat verandering van spijs doet eten fietsten we eens op een andere manier naar de Meinweg. Niet rechtstreeks via O’berg en Herkenbosch maar we reden via Maria-Hoop, Posterholt, Holst en Paarlo richting de Melicker Ohe en dan naar Herkenbosch. De 3 trapjes die samen 1 beklimming vormen naar het plateau van de Meinweg werden goed verteerd. Boven wel even wachten op elkaar.

Geert meende na dit eerste klimmetje de groep te verlaten maar na een pep-talk werd hem dat uit het hoofd gepraat en is hij ook voor de volle punten gegaan vandaag. Immers “Opgeven is geen optie ▶️” (sluikreclame voor Leon).

Overhetfeld hebben we niet gezien vandaag, Boukoul evenmin. Huib fietste vrij vooraan en had even een black-out hoe men naar Overhetfeld fietst waardoor hij de meute een andere kant op stuurde. Maar met hulp van het collectieve geheugen vonden we wél de weg naar Luttelforst via de altijd lastige beklimming van de Lousberg, kuch.

Op de terugweg werd besloten niet langs de Maharishi te fietsen maar door het bos naar Birgelen waar na een afdeling nog een klein klimmetje op ons wachtte. Op verschillende plekken in het bos stapten ook verschillende rijders even af om zich te ontdoen van overtollig vocht. Uit het bos komende, aan de rand van Birgelen weer even op elkaar wachten.

Via Kempen arriveerden we in Heinsberg en vanaf hier dirigeerde Piet ons over een soortement fietspad naar Haaren. Even voor Haaren schoten enkele overijverige fietsers rechtdoor waar het de bedoeling was linksaf te gaan. Maar in Haaren vond men elkaar weer en fietsten we via de grensweg NL binnen. Op het deel tot aan de Echterboschbaan brak de groep in tweeën omdat die, die vooraan fietsen niet in de gaten hadden dat Geert het wat moeilijker had met het vals plat aldaar.

Dat bleef eigenlijk zo ook op de Annendaalderweg (de weg naar Maria-Hoop) en dit groepje kachelde dus vrolijk door richting Maria-Hoop om zo langs Sevriens terug naar het huis te rijden. Maarrrrr….. er is een soort van traditie of noem het een soort van ongeschreven pensionado-wet dat we als we bij Putbroek zijn én er zijn Montfortianen in de groep dat we deze dan naar huis brengen via de Bergweg/Gestraatje. Dus vandaag ook.