Er was in de reguliere Pensionado ritten voorafgaand aan deze rit geopperd om vandaag, zaterdag, een extra pensionado ritje in te lassen. Precieze aanleiding waarom is de schrijver dezes niet echt duidelijk. Of men de middagrit niet zo zag zitten? De rit naar Banneux is voor de die-hards maar de middagrit was toch best behapbaar geweest, of….?

Na een laatste reminder vrijdagmiddag stonden vanmorgen om 10:00 9 rijders op het Hingen klaar voor een gezamenlijke rit. Heel veel voorstellen of voorkeur voor een route was er niet zodat de keuze neer kwam op: “Rimburg und ihre Schildkröten” aangedragen door Huib of ‘Meinweg nach Luttelforst” van WIl. Het laatste werd het.

Op de heenweg veelal tegenwind zodat de kapiteins, vandaag Hay B en Huib S, voor een laverende koers kozen ipv linea recta richting Herkenbosch. Dus zo fietsten we via Montfort naar de Boekhorstweg maar sloegen ook weer snel linksaf de Veestraat in en volgden die tot aan de rand van het Munnichsbos. Hierna weer richting het Sweeltje en dan via Mariaveld achter langs de vuilnisberg naar de kleine Bergerweg en zo naar O’berg. Vanaf hier niet de Melicker Ohé in maar even ’terug’ naar Posterholt om via Holst en Paarlo te fietsen. Na Paarlo dan via de fietsbrug alsnog de Melicker Ohé in. De lezer begrijpt het inmiddels: een toeristische route. In de Ohé werd hier een vervolg aan gegeven door langs de Hubertus molen te fietsen en in Herkenbosch niet door het dorp te fietsen maar de weg langs de Roer (ruime boog om het dorp heen). Uiteindelijk fietsten we dan toch door Herkenbosch en zo richting de Meinweg.

Na de drie trapjes omhoog in de Meinweg werd bovenaan even gehergroepeerd, iets in de struiken achter gelaten, iets in de mond gestopt en Geert uitgezwaaid die omkeerde omdat hij eerder thuis moest/wou zijn. Er kwam er een nieuwe loods genaamd Ton in de stuurhut die de route naar Luttelforst kende. Via Ober- en Niederkruchten, de Lousberg stonden we aan de nog steeds gesloten voordeur van Luttelforst. Daarop er maar er omheen gefietst en zo naar Merbeck.

Inmiddels waren we voldoende van koers veranderd dat de wind grotendeels flink in de zeilen blies en we dus ook wat meer vaart maakten. Arsbeck, Rödgen en Dalheim vormden het min of meer logisch vervolg van de route en daarmee waren we weer terug op de Meinweg en de geleidelijk dalende weg tot aan Rothenbach. Inmiddels zaten we in de finale van deze rit, al blies de wind stevig in het hoofdzeil, werd ook nog even de spinaker gehesen om zo via Etsberg, Vlodrop en, wederom, Paarlo naar O’berg te fietsen. Vanaf hier dan de bekende weg naar Monfort waar aan de rotonde zo iedereen de kortste(?) weg naar huis koos.

Op het Hingen, of beter, bij Paula/’t Heukske werden een ruime 80km geregistreerd. Mee op deze tocht waren naast al genoemde Wil v M, Huib S, Ton S en Geert C ook Hay B, Piet C, Har F, Wiel L en John W.