Om 13.30 uur stonden Roger Deckers, Berrie, Jeremy, Jeffrey en Jef Derenet, Hen, Jean Dohmen, Henrie en Jo V op het Hingen. Iedereen ging dus op weg zij het dat Jo V besloot niet met de rest mee te fietsen. Dat is al vaker geprobeerd en niet goed bevallen zeg maar. Die mannen rijden toch een tandje te hard. Jo had zich daar al op ingesteld dus dat was daarom geen probleem. Hij reed langs het Chatalainplein naar de Slek en kwam zo weer op de route naar Susteren. Hij ontdeed zich daar nog even van een ondershirtje want dat bleek toch te warm. Het waaide behoorlijk hard en dus was het zaak om niet te gek tegen de wind in te stoempen want Parijs was nog ver. “Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over het stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant”… naar de Cauberg in dit geval. Dat liedje zat een groot deel van de eerste 40 km in zijn hoofd, want poeh, dat viel nog niet mee. De beklimming van de Windrakerberg, de naam zegt het al, niet toevallig zo gekozen denk ik, verliep dan ook heel winderig en het stuk daarna, rechtsaf naar Puth door het open veld was ook aanpoten. Maar onze Josef verdapperde en stoïcijns maalde hij door. Daarna was het opnieuw prijs in dat opzicht op de Vuilnisberg en later op de oplopende weg naar Hulsberg. Daar eenmaal aangekomen begon het parcours een beetje van de wind af te draaien en maakte de eenzame fietser zich op voor de Cauberg. Die werd en danseuse beklommen en daarna was het joehoe, wind in de rug. Maar er moest wel nog wat geklommen worden;, eerst de Kruisberg waar hij begon te merken dat er toch al wat krachten verspeeld waren door het vele kopwerk. En na de afzink Moorveld stond ook nog de Slingerberg op het program die weer beter liep dan de Kruisberg, althans de benen waren daar weer iets beter. De terugweg kon nu eindelijk worden ingezet met de wind in de zeilen. Maar Rijkswaterstaat had zo ongeveer alle wegen afgezet richting de meet. Guttecoven was afgesloten, dus dan via Graetheide en dan rechtaf terug naar het parcours in Guttecoven. Wat denk je: ook afgesloten. Dan maar via Born naar Holtum over de gebruikelijke weg; ook afgesloten. Dus omrijden om alnog bij Holtum te komen (langs het voetbalveld). Daar rechtdoor en in de verte weer borden; ja hoor, weer afgesloten? Of nee, hij kon daar gelukkig toch langs om uiteindelijk via Susteren langs de Rijksweg terug te keren naar zijn geboortegrond. Nog even langs ’t Heukske gereden om de ochtendploeg (als die er is geweest) misschien nog aan te treffen. Dat was echter niet (meer) het geval dus gelijk naar huis waar de vroege thuiskomst wel nog pluspunten opleverde.
A Vous Hilversoem
De Razende Reporter (vandaag aka de eenzame fietser)