Huib had ons weer een mooie route getekend, met stukken waar de meesten nog niet(vaak) zijn geweest. Met name het stukje door Welten en dan door mooi natuurgebied naar Ten Eschen, prachtig. Huib zélf ook van de partij, verder Annie, Jo V, Piet, Roger Deckers, Michel, Math en Chris waren de deelnemers. In het Hazelaarsbroek had Roger al lek, er volgden een paar woordjes richting onze lieve Heer en Piet assisteerde en zorgde er mede voor dat de klus geklaard werd. Verder onheil hebben we niet gehad gelukkig. Via Havert werd richting Wildpark Gangelt gereden, dan Bingelrade, langs het kasteel in Gebrook waar de ooievaars blijkbaar uitgevlogen waren. De eerste klim diende zich via Voerendaal aan, nl via Winthagen naar Colmont. Daar links en richting Trintelen en Eys. Trintelen omlaag loopt beduidend beter dan andersom. Maar dan een stukje zwarte piste; achterkant Kruisberg. Ook letterkijk zwart want net toen we het bruggetje passeerden, braakte onder ons het Miljoenenlijntje hijgend en puffend dikke zwarte rookwolken uit op weg naar Wylre. Nadat we weer zicht hadden, konden we de weg weer zien omhoog en konden we in elk geval weer door. Boven werd even gestopt om iedereen weer te laten doorademen. Dan richting Mechelen om via het mooie Bommerig naar de Camerig te koersen. Het gruppetto lag al uit elkaar omdat het vrij druk was op het weggetje richting Camerig. Zodoende werd ook in stukken en brokken de Camerig bedwongen om daarna in Vijlen bij het WML-punt even barrage te maken. Dan volgde de Nijswillerberg op weg naar Simpelveld voor een volgende zeer steile klim; de Huls. Math leidde ons over een alternatief weggetje Simpelveld binnen. Daar lag de weg open en mochten we nog even omrijden voordat het duchtig omhoog ging. Maar iedereen kon ook de Huls afvinken waarna een mooie afzink volgde naar Welten en daarna het al beschreven stuk naar Ten Eschen. Dan nog via Swier op en af naar Vink, Terstraten en Helle. Dat betekende het einde aan het meeste klauterwerk want we stoken door naar Schimmert, Oensel, Beek en dan weet je het al, ….via de Dieke Stein in Elsloo langs het kanaal terug. Daar werd bij tijd en wijle gejakkerd of het leven ervan af hing. Daar werd op een gegeven moment een eind aan gemaakt want we keken eens achterom; en constateerden dat we echt niet werden achtervolgd en konden dus een stukje langzamer fietsen. Math draaide bij Born af, net als Roger wegens andere verplichtingen. De rest reed via Holtum, Baakhoven en Dieteren terug, inmiddels overigens in het gezelschap van Lyon die ons ergens in Elsloo had opgewacht na een soloritje. Zo konden we dan bij Nicole afsluiten en een beetje uitrusten want het was toch wel een zwaar ritje geweest. Uiteindelijk moe maar voldaan maar net als het Hijgend Hert zou zeggen: lekker gefietst!
A Vous Hilversoem
De Razende Reporter