Vandaag was het echt menens want deze route bestaat uit een serieus aantal kilometers en dito hoogtemeters. Chris, Annie, Frank, Leon, Roy, Jo V en Louis vormden het selecte gezelschap voor vandaag onder het motto: when the going gets tough, the tough get going. Het was in elk geval niet druk vandaag, maar het was dan ook nog vroeg in de ochtend en je bent toch de hele dag op expeditie zou Roger Deckers zeggen. Daarvan gesproken; bij de rotonde in Roosteren voegden diezelfde Roger en Math zich bij ons waardoor wij inmiddels voldoende kopmankwaliteit hadden. Het is in het begin vooral rustig aan en doseren geblazen voor de mindere goden. Dat begint al met de brug over het kanaal; met koude spieren voelt dat ding al als de Redoute, dus rustig aan. We hadden gelukkig niet al te veel last van de wind, zeker als je niet vooraan hoeft te rijden. Frank en Leon namen in het begin de honneurs waar en later deed Math ook een duit in het zakje. Nadat we bij Withuis de grens hadden gepasseerd na heel veel gratis kilometers begint het pas. We rijden die hele lange weg naar Hervé, niet echt leuk fietsen qua verkeer maar al te veel last heb je er niet van. Deze weg is al behoorlijk geaccidenteerd met lange omhooglopende stroken waarbij je de benen toch al kunt voelen. De groep lag daar ver uit elkaar waardoor teveel mensen schuin in de wind kwamen te zitten. In Hervé, het land van Suske en Wiske, ging het rechtsaf en was de wind geen probleem meer. Dan komen er een paar heerlijk lange afdalingen richting Soumange en Olne waarbij overigens tussen deze plaatsen nog een lange klim zit. Dan dalen naar Nessonvaux waar we aan de klim naar Banneux begonnen. Jo kon de schermutselingen in het begin van de klim goed volgen want iedereen reed voor hem, dus voorbij en vervolgens uit het zicht. Dus dan zit er niets anders op dan rustig aan naar boven te rijden om niet al te veel krachten te verspillen voor de Redoute. Maar eerst maakten we halt in Banneux voor een kopje koffie en een lekker stuk vlaai bij ons vaste self service restaurant. Nadat de bidons waren bijgevuld om met zoveel mogelijk gewicht de Redoute op te rijden! ging het weer verder. Eerst krijgen we nog de lange afzink naar Remouchamps waarbij de groep weer uit elkaar lag. Dit zorgde er voor dat we in stukken en brokken begonnen aan die verschrikkelijke Redoute. De weg was ook nog afgesloten voor een of ander evenement maar daar hadden we geen boodschap aan. Ze waren daar nog van alles op aan het bouwen maar we konden gewoon door. Eenmaal boven zagen we ook een hele groep mensen die naar een toespraak of zo aan het luisteren waren. Jo kreeg van één van hen nog een glas bier aangeboden waarvoor hij wijselijk bedankte. Nadat we dat gehad hadden ging het verder over het plateau en daarna weer een afdaling naar Sprimont. Daar misten we traditioneel weer de route die parallel loopt aan de drukke weg die we ieder jaar omhoog rijden waarbij we vanzelf ook weer op de route uitkomen. Dan daalden we over een nieuw mooi maar erg slecht weggetje af naar Trooz. Hier begint de lange klim naar Fleron. Daar wisten we allemaal hoe de vlag erbij hing. De kleppers vooraan worden niet moe maar ook Annie reed een puike rit. Jo en Frank konden haar niet bijbenen en arriveerden na haar als laatsten bij de rotonde aldaar. Gelukkig krijgen we vervolgens richting Blegny en Visé lange stroken bergaf en redelijk wind mee. Maar het is niet de Redoute die het zwaarste is maar de kilometers vanaf Visé. De vermoeidheid speelde ons parten, de wind stond niet echt gunstig en het zijn dan nog een 50-tal lange kilometers die je toch moet overbruggen. Maar zoals gezegd waren Leon, Math, Louis en Roy niet te beroerd om het kopwerk voor hun rekening te nemen. Math heeft ook veel vooraan gereden en daarbij de halve tijd achterstevoren op de fiets gezeten om te kijken of nog alles kon volgen, mooi gedaan van hem maar ook van die anderen natuurlijk. En zo kwamen we, na op de oliebergweg ( zijstraatje van de Molenweg bij Rothem nog even gestopt te zijn bij een watertappunt van de WML (goed om te weten want daar rijden we vaak langs als de watervoorraden ook bijna op zijn) uiteindelijk weer terug op het Hingen om 16.15 uur ongeveer. Math en Roger waren in Grevenbicht al afgedraaid en Louis was in Echt afgedraaid naar familie voor verder vervoer naar Herkenbosch. De rest nam nog plaats op het terras bij Nicole voor een welverdiende versnapering. Jo moest helaas al snel weer weg voor Fortuna ( 1-0 winst ). Al met al weer een geslaagde rit, geen pech gehad, goed weer en gezelschap en de klus toch maar weer mooi geklaard.
A Vous Hilversoem
De Razende reporter