Op deze dag dus de traditionele rit uit de koker van de Montfortanen, maar die waren er niet bij. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat er nog maar twee Montfortanen zijn en die heren kunnen natuurlijk ook een dagje vrijaf nemen. Welnu, Michel, Davy, Annie, Jo V en Björn Köhlen waren de deelnemers die het lichte gespetter niet verontrustend vonden om niet te gaan. Het was frisjes maar prima om te fietsen. De windstoppertjes en mouwstukken gingen dan ook al snel uit en af. In het begin werd even afgetast wat een lekker tempo was voor iedereen, want niet iedereen kan gelijk uit het vertrek al hoge wattages leveren en de brug over het kanaal doet dan al pijn. Dus rustig aan in het begin met Björn, Michel en Davy vooraan. De fiets van Michel kraakte behoorlijk maar Björn was degene die daar helemaal gek van werd, Michel had daar niet zo’n last van had ik zo het idee. Maar dat wordt een retourtje Mekanieker ben ik bang. Nadat we de Slingerberg en Moorveld hadden gehad was de Zonneberg onze volgende prooi. Maar iedereen verteerde die klimmetjes goed waarna we zo zoetjesaan richting Wittem reden voor de bekende Gulperberg vanuit Partij. In Wijlre lag Annie plotseling op de grond. Twee jongedames op racefietsen die voor ons reden, knepen royaal in de remmen. Wij werden daardoor verrast en daardoor kwam Annie in voorlaatste positie ten val. De verwensingen waren niet van de lucht, ook omdat die twee meiden gewoon doorreden nadat ze de valpartij toch hadden gezien. Annie kon gelukkig verder nadat twee dames die daar wandelden Annie aanboden om thuis even haar bloedende knie te laten verzorgen. Die twee meiden kwamen even later toch terug om te vragen hoe het ging; dus uiteindelijk was dat toch nog netjes dat ze dat deden. We hebben hen nog advies gegeven om niet zomaar vol in de ankers te knijpen zonder een hand uit te steken als je wilt afslaan en sowieso fatsoenshalve niet door te rijden als je ziet dat misschien door jouw toedoen iemand tegen de weg smakt. We konden gelukkig verder na dit onplezierig intermezzo en nadat we de Gulperberg hadden gehad was het tijd voor koffie en vlaai naast het klooster. Het smaakte allemaal prima en Annie was ook in orde zo bleek gelukkig, op wat schaafwonden na en die gehavende knie dus. Nadat we hadden gezeten reden we dat vervelend stuk naar Eys wat altijd voor pijnlijke benen zorgt na zo’n pauze. Hierna werd de Mingersberg opgereden nadat nog even was geopperd om de Eyserbosweg te nemen. Dat idee werd snel in de prullenbak gegooid dus die lieten we letterlijk links liggen. Daarna was het enkel nog naar huis rijden via Winthagen, langs de golfbaan, langs het kasteel, vervelend zandbergje op en zo via de bekende weg uiteindelijk naar Waldfeucht, Brüggelchen , Montfort en Het Hingen. Daar was het Schluss en konden de beentjes uitrusten. Na een gezellige nazit was het dan toch voorbij en werd het kampement bij Nicole opgebroken.
A Vous Hilversoem
De Razende Reporter